Podręcznik dla mediów Beko Cn161220x

27 grudnia 2002 roku w „Gazecie Wyborczej” ukazał się artykuł „Ustawa za łapówkę, czyli przychodzi Rywin do Michnika”. Dotyczył on korupcyjnej propozycji, jaką w lipcu 2002 roku złożył kierownictwu spółki Agora (wydawcy „Gazety Wyborczej”) znany producent filmowy Lew Rywin. Sprawa dotyczyła projektu nowej ustawy o radiofonii i telewizji, jaką postanowił przygotować rząd Millera, a ściślej zawartego w nim przepisu antykoncentracyjnego, zabraniającego firmie posiadającej ogólnopolski dziennik posiadania stacji telewizyjnej. W praktyce ten ogólny przepis dotyczył głównie Agory, która nie ukrywała, że jest zainteresowana kupnem udziałów w telewizji Polsat, a jej przedstawiciele wiosną 2002 roku prowadzili w kręgach rządowych aktywny lobbing na rzecz nadania ustawie pożądanego przez nich kształtu. (…)

Tymczasem Rywin, najpierw w rozmowie z prezes Agory Wandą Rapaczyńską, a następnie podczas spotkania z Adamem Michnikiem 22 lipca, sformułował propozycję nadania ustawie takiego kształtu, który pozwoliłby Agorze na kupno Polsatu. W zamian, występując w imieniu anonimowej, ale mającej według niego poparcie premiera „grupy trzymającej władzę”, domagał się 17, 5 mln dolarów dla swoich mocodawców, dla siebie stanowiska prezesa Polsatu, a dla Leszka Millera życzliwości ze strony „Gazety Wyborczej”. (…)

Do tego sprowadzają się niepodważalne fakty, potwierdzone przez utworzoną z inicjatywy PO i PiS w styczniu 2003 roku dziesięcioosobową sejmową komisję śledczą pod przewodnictwem Tomasza Nałęcza (UP) z zadaniem wyjaśnienia kulis sprawy, a w szczególności tego, kto w rzeczywistości stał za Rywinem (…).

Źródło: Antoni Dudek, Co po piętnastu latach naprawdę wiemy o aferze Rywina? , 29. 01. 2018 r., dostępny w internecie: opinie. wp. pl [dostęp 29. 08. 2019 r. ].

Pracownicy łódzkiego pogotowia zabijali pacjentów i sprzedawali informację o zgonach zakładom pogrzebowym. 23 stycznia mija 16 lat od ujawnienia przez dziennikarzy „Gazety Wyborczej” i Radia Łódź wstrząsającego procederu. 23 stycznia 2002 r. ukazał się artykuł, w którym dziennikarze ujawnili, że w łódzkim pogotowiu handlowano informacjami o zgonach, a być może także celowo zabijano pacjentów.

Opisywano też poszlaki wskazujące na to, że niektórym chorym podawano lek zwiotczający mięśnie, co miało prowadzić do śmierci.

Źródło: Mija 16 lat od ujawnienia afery „łowców skór”, 23. 2018 r., dostępny w internecie: fakty. interia.

Władze ChRL opublikowały projekt wytycznych wymierzonych w zamieszczane w internecie „chaotyczne informacje” na temat religii – poinformował we wtorek państwowy dziennik „Global Times”. Pekin konsekwentnie zacieśnia kontrolę nad grupami wyznaniowymi. Zgodnie z projektem wszystkie organizacje rozpowszechniające treści religijne w internecie będą musiały uzyskać odpowiednie licencje od urzędów nadzorujących wyznania na szczeblu prowincji – podała gazeta, cytując ogłoszony w poniedziałek dokument.

Po uzyskaniu pozwoleń organizacjom wolno będzie „propagować religię i prowadzić szkolenia religijne”, ale wyłącznie na należących do nich platformach internetowych, których użytkownicy będą musieli podawać prawdziwe nazwiska, by się zarejestrować.

Zabronione będzie publikowanie i transmitowanie w internecie wszelkich praktyk religijnych, takich jak modlitwy czy palenie kadzideł, w formie tekstu, zdjęć, nagrań dźwiękowych i filmów. Projekt wprost zakazuje również platformom religijnym podżegania do działalności wywrotowej, sprzeciwiania się przywództwu Komunistycznej Partii Chin (KPCh) oraz promowania ekstremizmu i separatyzmu.

Źródło: PAP, Media: Władze Chin chcą zacieśnić kontrolę nad religią w internecie, 11. 09. 2018 r., dostępny w internecie: gosc.

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji

Art. 6 
1. Krajowa Rada stoi na straży wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności dostawców usług medialnych i interesów odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i telewizji.
2. Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności:
1) projektowanie w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji;
2) określanie, w granicach upoważnień ustawowych, warunków prowadzenia działalności przez dostawców usług medialnych;
3) podejmowanie, w zakresie przewidzianym ustawą, rozstrzygnięć w sprawach koncesji na rozpowszechnianie programów, wpisu do rejestru programów, zwanego dalej „rejestrem”, oraz prowadzenie tego rejestru; (…)
4) sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności dostawców usług medialnych;
5) organizowanie badań treści i odbioru usług medialnych; (…)
6a) ustalanie (…) wysokości opłat abonamentowych;
7) opiniowanie projektów aktów prawnych oraz umów międzynarodowych dotyczących radiofonii i telewizji lub audiowizualnych usług medialnych na żądanie; (…)
10) współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz dostawców usług medialnych; (…)
12) inicjowanie i wspieranie samoregulacji i współregulacji w zakresie dostarczania usług medialnych;
13) upowszechnianie umiejętności świadomego korzystania z mediów (edukacji medialnej) oraz współpraca z innymi organami państwowymi, organizacjami pozarządowymi i innymi instytucjami w zakresie edukacji medialnej.

Źródło: Ustawa z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, dostępny w internecie: prawo. sejm. gov. pl.

cenzura

kontrola informacji; cenzura to ograniczanie wolności wyrażania myśli i przekonań za pomocą rozwiązań systemowych, czyli np. weryfikacja przez specjalne organy państwowe audycji radiowych i telewizyjnych, treści w prasie czy internecie

czwarta władza

w państwach demokratycznych to inaczej wolne media, które obok władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej mają możliwość kształtowania społeczeństwa; za pomocą mediów można zmieniać ludzkie opinie czy politykę; wolne media służą też jako aparat sprawdzający władzę

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji

organ państwowy, który na podstawie ustaw i Konstytucji RP stoi na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz etyki dziennikarskiej; może udzielać koncesji na nadawanie sygnału telewizyjnego czy radiowego, a także nakładać kary pieniężne na nadawców

środki masowego przekazu

mass media, media masowe, środki masowego komunikowania – to urządzenia, środki i instytucje, np. prasa, radio, nagrania czy telewizja, za pomocą których przekazywane są treści; do mass mediów zaliczamy także tzw. nowe media, czyli np. telegazetę, telewizję kablową, gry elektroniczne czy internet